1989-yilning boshlarida, Qozon shahri. O'sha og'ir davrlarda ota-onalar oilalarni boqish uchun jon-jahdlari bilan tirishayotgan bir paytda, yoshlar ko'chalar va hududlar ustidan nazorat o'rnatish uchun guruhlarga bo'linib, o'zlaricha "hudud urushlari" olib borishadi. Har bir metr yer, har bir yo'lovchi — ularning nazorati ostida bo'lishi kerak. Bunday og'ir sharoitda har bir guruh uchun yagona qoida va hurmatga loyiq qadriyat — so'z va va'da edi. Chunki bu so'z ular uchun shunchaki gap emas, balki yigitlik qasamyodi edi.

14 yoshli Andrey intellektual oilada tarbiyalangan yigit. U musiqa maktabida tahsil oladi va onasi va kichik singlisi bilan yashaydi. Kunlarning birida unga ingliz tilini o'rganish bo'yicha yordamga muhtoj Murot ismli tengdoshi bilan shug'ullanish vazifasi yuklanadi. Murot esa mahalliy guruhlardan birining "gopnik" yoshlaridan biri edi. Andrey bu bolani yaxshiroq bilib, u bilan vaqt o'tkazgach, uning hayoti haqida o'ylab ko'radi va o'zi ham boshqacha hayot kechirishni xohlaydi. Oxir-oqibat, Andrey guruhga qo'shilishga qaror qiladi va bu qaror uning hayotida yangi burilish yasaydi.

Bu hikoya nafaqat o'sha davrdagi murakkab jamiyat muammolarini, balki yoshlarning orzu-havaslari, do'stlik va qiyinchiliklarni yengish yo'llarini ham ochib beradi.