Ertuğrul Gʻozining vafotidan so‘ng, turk yerlarini boshqarish mas’uliyati uning yosh, 23 yoshli vorisi – Usmon Gʻoziyga topshirildi. Yosh hukmdorga Frigiya hududlari meros bo‘lib qoldi, ammo bu ulkan orzular bilan yashayotgan, o‘z vatanining qudrati va shon-shuhrati haqida butun dunyo gapiradigan davlatni barpo etishni maqsad qilgan Usmon uchun yetarli emas edi.

Tajriba kamligiga qaramasdan, Usmon I mamlakat chegaralarini kengaytirishni muvaffaqiyatli boshladi. U Vizantiyaning katta qismini o‘z yerlariga qo‘shib, turklarga Marmar va Qora dengizga chiqish imkonini yaratdi. Bundan tashqari, Usmon o‘z davlatiga mo‘g‘ullar zulmidan qochib kelgan musulmonlarni qo‘shib, kuchli ittifoq tuzdi. Uning qo‘shinidagi eng jasur jangchi esa Usmonning o‘zi edi: u doimo janglarning markazida, voqealarning eng qizg‘in nuqtasida bo‘lar, jangchilarga jasorat va qahramonlik namunasi ko‘rsatar edi.

Usmon Gʻoziyning sa’y-harakatlari bilan kelgusida Turkiya ulkan imperiyaga aylanadi va u imperiya Usmon nomi bilan butun dunyoga taniladi. Biroq bu ulug‘ kunlar hali oldinda. Yosh hukmdor oldida ko‘plab sinovlar turibdi: yaqin insonlarning xiyonati, yangi g‘alabalar va yo‘qotishlar, hasadgo‘y dushmanlarning fitnalari va, albatta, butun hayotini o‘zgartirgan muhabbat tarixi.

Usmon Gʻoziyning hayoti kurash, sadoqat va jasorat namunasi bo‘lib, nafaqat o‘z davri, balki kelgusi avlodlar uchun ham buyuk ilhom manbaiga aylangan. U Turkiyaning yangi davrini boshlab berdi va uning asosini mustahkam qilib, tarixda o‘chmas iz qoldirdi.