Doa va Fatih bir-birlarini chin dildan sevishadi va tez orada oila qurishni orzu qilishadi. Ular uchun Doaning kutilmagan homiladorligi faqat nikohni tezlashtirish uchun yana bir bahona edi. Ammo ularning beg‘araz va samimiy sevgisiga to‘siq bo‘luvchilar – bu oilalari bo‘ladi.

Doaning onasi maktab rahbari bo‘lib, zamonaviy va ilg‘or qarashlarga ega ayol. Uning dunyoqarashi mustaqillik va o‘zlikka asoslangan. Biroq, Fatihning ota-onasi tamoman boshqacha: ular qadimiy urf-odatlar va an’analarga qat’iy rioya qiladigan, qattiq konservativ qarashlarga ega insonlardir. Ular uchun oila sha’ni va an’ana har narsadan muhimroqdir.

Ikki yoshning samimiy sevgisi bu ikki turlicha qarash va dunyoqarashning to‘qnashuviga sabab bo‘ladi. Doa va Fatih bir-birlariga bo‘lgan sevgi uchun nafaqat o‘z oilalari bilan til topishishga, balki ularni birlashtirishga ham harakat qilishadi. Bu yo‘lda ularning muhabbati faqat sinovlardan o‘tib, yanada mustahkam bo‘ladi.

Endi savol tug‘iladi: Doa va Fatih o‘z sevgisi yo‘lida kurashib, o‘z orzulariga erisha oladilarmi? Ular ikki turli dunyoni – zamonaviylik va an’anaviylikni birlashtirib, oilalarini yarashtira olishadimi? Sevgi o‘zining qudrati bilan har qanday qiyinchiliklarni yenga oladimi? Bu ularning hikoyasining eng katta savollari bo‘ladi.